BBC Het Oude Ambacht

Zaterdag 10 december 2016,
verslag geschreven door Ine van den Broek - van Hilst.

HUISVLIJT

KASTJE

Vorige maand schreven we dat Hans van Wijk bezig was een ladenkastje opnieuw te bekleden. Inmiddels is het kastje klaar en het resultaat mag er zijn.

Opnieuw beklede laden door Hans van Wijk.

LEPORELLO À LA TINE NOREILLE

Goed voorbeeld doet goed volgen.
De leporello die Corrie vorige maand liet zien, was voor Fem en mij de uitdaging deze leporello in omslag ook te gaan maken. Het vouwwerk viel behoorlijk tegen. Wat een precies werk was het én wat een geduldoefening. We waren echt niet tevreden met de resultaten en probeerden op allerlei manieren een beter resultaat te boeken. Vooral het vormen van de rug en de voorkant vormde een probleem. Al heel gauw liep de rug schuin weg. Fem bedacht toen om de rug als eerste te gaan vouwen in de dubbelgevouwen strook, zodat de vouwen de ruimte krijgen die ze nodig hebben als ze om elkaar komen te liggen. In ieder geval leverde dat een rechte rug op!
Het is zondermeer een mooie manier om een leporello in een fraaie omslag te kunnen maken, zonder gebruik van lijm. Maar je moet dus wel héél precies kunnen werken, ook al bij het vouwen van de harmonica om alle vouwen exact op elkaar te krijgen.

Leporello à la Tine Noreille gevouwen door Fem.
De strook is beplakt met allerlei boekbindtaferelen,
op kaarten die ooit uitgegeven zijn door de Stichting Handboekbinden.

Leporello à la Tine Noreille gevouwen door Ine.
De omslagen zijn suikermarmers die afgewerkt zijn met Polyvine vernis.

Concertina à la Cristina Balbiano d'Aramengo

Interessant voor het perfect vouwen van een harmonica is het om ook nog eens de werkwijze van Cristina Balbiano d'Aramengo na te lezen in Handboekbinden jaargang 5, nummer 2, 2012. Op de donateursdag in 2012 gaf Cristina een zeer duidelijke demonstratie van haar werkwijze.
Bovendien introduceerde zij toen een 'lamellen-binding', waarbij katernen op een concertina-rug genaaid worden en de holtes van de concertina later, na het naaien, opgevuld worden met materiaal dat even dik is als de diepte van de concertina-vouwen, bijv. met stokjes, draad of opgerold papier.
Fem en ik hebben nu eindelijk ook eens die lamellen-binding gemaakt waar Cristina toen op die donateursdag materiaal voor meegaf. Het is weliswaar een éénkatern-lamellenbinding, maar het geeft duidelijk een beeld van wat de bedoeling is.

Eén-katern-lamellen-binding

Fem heeft daarna ook nog een lamellenbinding gemaakt met drie katernen en de rug opgevuld met roerstokjes van de Starbucks. Deze bindwijze nodigt zeer zeker uit tot experimenteren met andere kleuren of materialen in de rug.

Lamellen-binding à la Cristina Balbiano d'Aramengo,
gebonden door Fem.

POP - UPS

Jopie is gegrepen door het maken van pop-ups. Ze heeft een uitstekend boek waarin alle technieken stap voor stap uitgelegd worden: The Elements of Pop-Up.
Bovendien heeft ze een boek vol ideeën voor het maken van pop-up-kaarten:
Nieuwe Origami Wenskaarten.

Trots kan Jopie ons de resultaten laten zien die ze tot nu toe gemaakt heeft. T.z.t wordt er dus een pop-up-boek gemaakt!

Pop-up-werk van Jopie.

GELLI PRINTING

Om nog bedrevener te worden in het maken van monoprints via een Gelli-plate gaan we weer aan de slag met deze techniek. De eigen gemaakte platen vertonen toch al, na een paar weken, hier en daar beschadigingen en afbrokkelingen.
Vreemd, omdat de door Jopie gemaakte plaat al maanden goed is. Zelfs breekt één plaat doormidden als die even aan de kant gelegd wordt om ruimte op de werkplek te maken.
Het verschil met een print maken op een siliconen plaat of een gelli-plate wordt duidelijk als Fem een afdruk maakt van een mandala-plastic-vorm.
Vorige maand kreeg ze nauwelijks een mooie afdruk, ook niet na het nadrukkelijk druk uitoefenen op de mal op de siliconen plaat, nu - op de gelli-plate- komt er een scherpe afdruk tevoorschijn, zonder enige moeite!
Dat pleit toch voor een originele plaat!

Afdruk via de siliconen plaat.

Afdruk via de gelli-plate.

We experimenteren met laag over laag printen en ervaren dat je van licht naar donker moet werken bij de verschillende lagen om een goed effect te krijgen.
Corrie legt bladeren op de tweede laag en we zijn stomverbaasd dat bij de print de kleur van de eerste laag tevoorschijn komt, terwijl het blad nog steeds op de tweede laag ligt en ook de donkere verflaag over zich heen gekregen heeft. Ra, ra, ra hoe dit kan. Je zou toch verwachten dat het blad ook donker geprint zou worden.
Om er zeker van te zijn dat Corrie inderdaad het blad heeft laten liggen, herhaalt ze de hele procedure nog een keer terwijl we allemaal toekijken. En ja, hetzelfde effect.

De eerste print waarbij het geel van de onderlaag in het blad komt,
terwijl het donkergeverfde blad op de tweede laag ligt!

1. De eerste gele laag ligt te drogen, terwijl Corrie op de gelli plate een groene laag uitrolt als tweede laag.	2. Corrie legt een boomblad in de groene laag, en legt het papier met de eerste gele laag op de ingerolde gelli plate met het boomblad .
3. De print laat nu weer een geel blad zien. Op de gelli plate is nog duidelijk te zien dat er wel degelijk een boomblad op de groene laag ligt! We kunnen het niet verklaren. We kunnen hoogstens concluderen dat de verf door het boomblad geabsorbeerd wordt en dus geen afdruk geeft op de gele onderlaag.
Met een ander experiment willen we in verschillende printgangen diverse afdrukken maken van een takje op een gekleurde beginlaag. Daarbij wordt de verf rondom het takje steeds weggehaald, wordt voorzichtig het takje verwijderd om vervolgens het in de verf overgebleven takje op de gelli plate af te drukken op de gekleurde beginlaag. Dan wordt een andere kleur uitgerold op de gelli plate, weer het takje opgelegd, verf rondom verwijderd en het nieuwe gekleurde takje afgedrukt over de vorige, waardoor de takken door elkaar lopen.

1. De blauwe verf is rondom het takje weggehaald.	2. De print op tissue papier van de weggehaalde blauwe verf rondom het takje.
3. Het in de blauwe verf overgebleven takje.	4. De print van het blauwe takje op de gekleurde beginlaag.
5. Nieuw opgebrachte groene verflaag, al gedeeltelijk rondom het takje verwijderd.	6. De print op tissue papier van de weggehaalde groene verf rondom het takje.
7. De print van het groene takje over het blauwe takje.
Helemaal tevreden zijn we nog niet over de resultaten, maar het basisprincipe begrijpen we om op voort te printen. Een volgend project wordt het verwerken van de vele gemaakte prints.